Η Γελοιότερη Μάχη Όλων των Εποχών. (απόσπασμα από την ομιλία Αρχαίοι Έλληνες Πολεμιστές: Για Γέλια και για Κλάματα)

Στην ουσία δεν ήταν μάχη, αλλά αλληλοσφαγή, αλλά ας αφηγηθώ το γεγονός για να καταλάβετε.

Οι Συρακούσιοι είχαν πόλεμο με τους Καρχηδόνιους και ο Αγαθοκλής που ήταν τύραννος και καλός στα πολεμικά, σκέφτηκε ότι αντί να πολιορκούν οι Καρχηδόνιοι την πόλη του, καλύτερα να πολιορκήσει αυτός την Καρχηδόνα. Αυτό που λένε οι στρατιωτικοί δηλαδή, ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Ετοίμασε λοιπόν στρατό και αποβιβάστηκε στην Αφρική. Οι Καρχηδόνιοι που δεν περίμεναν μια τέτοια εξέλιξη του πολέμου τα έχασαν, κλείστηκαν στα τείχη και περίμεναν τις κινήσεις του Αγαθοκλή.

Ωστόσο ο Αγαθοκλής έκανε όλα τα υπόλοιπα εκτός του να πολιορκήσει την Καρχηδόνα, κατάκτησε τα χωριά και τις κωμοπόλεις, κατέστρεψε τα χωράφια, έκλεψε τα ζώα, έστελνε τα κλοπιμαία στη Σικελία και γενικώς καταλήστευε την περιοχή χωρίς να πολιορκεί την πόλη.

Οι Καρχηδόνιοι είδαν και απόειδαν ότι οι Συρακούσιοι δεν επιτίθενται, αλλά ληστεύουν την περιοχή, και αποφάσισαν να βγουν από τα τείχη. Έτσι, πήγαν και στρατοπέδευσαν απέναντι από το στρατόπεδο των Ελλήνων.

Ωστόσο κανένας δεν είχε σκοπό να δώσει μάχη. Οι Καρχηδόνιοι φοβούνταν, ενώ ο Αγαθοκλής είχε προβλήματα διοίκησης. Το αποτέλεσμα ήταν οι δυο αντίπαλοι να περιμένουν κλεισμένοι στα στρατόπεδά τους. Οι μέρες περνούσαν και οι τροφές λιγόστευαν. Εκτός αυτού ο Αγαθοκλής ήταν τέτοιος τσιγκούνης και φιλάργυρος που σταμάτησε να πληρώνει τους μισθούς των μισθοφόρων του, με το σκεπτικό να τους πληρώσει όταν νικήσει τους Καρχηδόνιους. Μεταξύ όμως των μισθοφόρων ήταν και κάτι ντόπιοι νομάδες που χρειάζονταν τα χρήματα άμεσα. Έτσι, απλήρωτοι και κακοταϊσμένοι αποφάσισαν ένα βράδυ να φύγουν και να πάνε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους Καρχηδόνιους. Βγήκαν λοιπόν οι Αφρικανοί από το ελληνικό στρατόπεδο και τράβηξαν τον δρόμο για το στρατόπεδο των Καρχηδονίων.

Βράδυ, σκοτάδι πηχτό, οι φρουροί των Καρχηδονίων ακούν θόρυβο από όπλα και άλογα και τρομάζουν. Νομίζουν ότι δέχονται επίθεση και σημαίνουν συναγερμό. Κάποιοι μάλιστα τρέχουν για να ξυπνήσουν τον στρατηγό τους. Οι Καρχηδόνιοι στρατιώτες ξυπνάνε έντρομοι, πετάγονται έξω από τα αντίσκηνά τους και βλέπουν εκείνους που τρέχουν προς το αντίσκηνο του στρατηγού και νομίζουν ότι είναι Έλληνες που μπήκαν μέσα στο στρατόπεδο. Οι αγουροξυπνημένοι στρατιώτες επιτίθενται στους φρουρούς και όσοι άλλοι βλέπουν την μάχη που ξέσπασε στο κέντρο του στρατοπέδου επιτίθενται και αυτοί, με αποτέλεσμα μέσα στο σκοτάδι να σφάζονται οι Καρχηδόνιοι αναμεταξύ τους.

Οι Αφρικανοί ακούνε την φασαρία μέσα στο στρατόπεδο και τρομάζουν. Νομίζουν ότι οι Καρχηδόνιοι θα τους επιτεθούν και στρέφουν τα άλογα και τις καμήλες τους να σωθούν. Αποφασίζουν να γυρίσουν στο στρατόπεδο των Ελλήνων. Καλπάζουν λοιπόν με ταχύτητα.

Οι Έλληνες φρουροί ακούνε την φασαρία που γίνεται στο στρατόπεδο των Καρχηδονίων, τις φωνές, την κλαγγή, ακούνε και το ποδοβολητό των νομάδων που επιστρέφουν φοβισμένοι και νομίζουν ότι τους επιτίθενται οι Καρχηδόνιοι. Βάζουν τις φωνές και τρέχουν να ξυπνήσουν τους άλλους που κοιμούνται. Όσοι μισθοφόροι ξυπνάνε από τις φωνές και βγαίνουν από τα αντίσκηνα βλέπουν αυτούς που τρέχουν ουρλιάζοντας και τους θεωρούν Καρχηδόνιους, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να σφάζονται αναμεταξύ τους. Τελικά μέσα στο σκοτάδι και τα δυο στρατόπεδα πήραν φωτιά, στην κυριολεξία. Την επόμενη μέρα, και οι δυο αποδεκατισμένοι στρατοί μετέφεραν τα στρατόπεδα σε άλλο μέρος, και στο τέλος, μετά από κάποιες μέρες ο Αγαθοκλής επέστρεψε στις Συρακούσες.

Η πολιορκία και η κατάκτηση της Καρχηδόνας από τους Έλληνες, αν και ξεκίνησε, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.